Niet gediagnosticeerd & Onbehandeld

Vrouwen met ongediagnosticeerde ADHD hebben grotere comorbide risico’s en vaak ernstiger problemen dan mannen. Wanneer problemen op volwassen leeftijd aan de oppervlakte komen, worden deze vaak verkeerd gediagnosticeerd met depressie, eet- en/of angststoornissen en andere comorbiditeiten (Prof Sandra Kooij, UKAAN conferentie 2014).

Vrouwen met ADHD hebben vaker onoplettende symptomen en een neiging om hun moeilijkheden te internaliseren. De hormonale veranderingen tijdens de puberteit en de menopauze versterken vaak de ADHD-symptomen, wat het nog moeilijker maakt voor degenen die niet gediagnosticeerd en onbehandeld zijn. Zich aanpassen aan de verwachtingen van de maatschappij is veel moeilijker voor deze vrouwen en hun gevoel van dat ze tekortschieten neemt toe. 

De meeste vrouwen met ongediagnosticeerde ADHD ervaren chronische psychologische stress, angst en depressie en zijn vatbaarder slecht functionerende relaties.

Bij vrouwen met een hoog IQ en ongediagnosticeerde ADHD die academisch en professioneel succes lijken te hebben, is er een groot verschil tussen hun intellectueel en sociaal/emotioneel functioneren.  Om de symptomen te maskeren compenseren ze ten koste van hun geestelijke gezondheid. Perfectionisme is wijdverbreid in deze groep met daarbij een terughoudendheid om hulp te zoeken. Hierdoor lopen ze een groter risico een diagnose mis te lopen.  

Burn-out komt vaak voor bij hoog functionerende vrouwen met ADHD en soms, maar niet altijd, kan dit leiden tot de diagnose ADHD en aanverwante comorbiditeiten. In te veel gevallen leidt het echter tot een verkeerde diagnose van waarneembaar gedrag; depressie, eet- en/of angststoornissen zijn weer het meest typerend (Dr. Ellen Littman, Conferentie Brussel oktober 2017).