De verhouding in gestelde ADHD-diagnoses bij jongens en meisjes is 3:1, bij volwassenen 1:1. Een van de redenen hiervoor is dat de symptomen bij meisjes subtieler tot uiting komen, zich op latere leeftijd voordoen en aanvankelijk minder dramatisch zijn dan bij jongens. Daarbij zijn de beoordelingsschalen voor ADHD die nu nog door artsen worden gebruikt bij het stellen van een diagnose, oorspronkelijk voor jongens gemaakt.
ADHD bij meisjes vaak is een verborgen handicap, waarbij veel meisjes in hun kindertijd en adolescentie ongediagnosticeerd blijven of een verkeerde diagnose krijgen. Zo bereiken zij de volwassenheid zonder enige kennis van wat hun leven moeilijk maakt.
Toch hebben vrouwen met ongediagnosticeerde ADHD grotere comorbide risico’s en een grotere ernst van de uitkomsten dan mannen. Wanneer de problemen op volwassen leeftijd aan de oppervlakte komen worden deze vaak verkeerd gediagnosticeerd: als depressie, eet- en/of angststoornissen en andere comorbiditeiten.
Vrouwen met ADHD hebben vaker onoplettende symptomen, een neiging om symptomen te internaliseren en hormonale betrokkenheid, vooral in de puberteit en de menopauze. Vrouwen zijn meer gedwongen om zich aan te passen en te voldoen aan de verwachtingen van de maatschappij, terwijl dit extreem moeilijk is voor degenen met ongediagnosticeerde ADHD. Daardoor ontwikkelen zij een gevoel van ontoereikendheid, schuld, schaamte, een laag gevoel van eigenwaarde, en hebben zij vaak last van een laag zelfbeeld.
De meeste vrouwen met ongediagnosticeerde ADHD ervaren chronische psychologische stress, angst en depressie, zijn vatbaar voor een ongezonde relatiedynamiek en ervaren relatieproblemen.
Bij vrouwen met een hoog IQ en ongediagnosticeerde ADHD die acamedisch en professioneel succes lijken te hebben, is er een grote discrepantie tussen hun intellectuele en sociaal/emotionele functioneren. Om de symptomen te maskeren, compenseren ze ten koste van hun geestelijke gezondheid. Perfectionisme is wijdverbreid in deze groep naast een tegenzin om hulp te zoeken, zodat ze minder kans lopen om gediagnosticeerd te worden.
Burn-out komt vaak voor bij hoogfunctionerende vrouwen met ADHD en soms, maar niet altijd, kan dit leiden tot de diagnose ADHD en aanverwante comorbiditeiten. In te veel gevallen leidt het echter tot misdiagnose van waarneembaar gedrag: depressie, eet- en/of angststoornissen zijn weer het meest typerend (Dr. Ellen Littman, Conferentie Brussel oktober 2017).
Comorbide problemen voor vrouwen met ongediagnosticeerde ADHD zijn onder meer angst, emotionele ontregeling, depressie, chronische slaapproblemen, bipolaire stoornis, afhankelijkheid van middelengebruik, ongeordend eten, verslavend gedrag en persoonlijkheidsstoornissen
Doneer via Paypal, creditcard of bankpas
over?
Als je het kunt betalen, doneer dan aan ADHD Europe – elke euro maakt een verschil!
Als u ervoor kiest om niet te doneren, overweeg dan om dat niet te doen
deel deze pagina of de blogposts op onze website met uw familie, vrienden, collega’s en
met uw volgers en help het bewustzijn te vergroten.
Uw donatie wordt zeer op prijs gesteld en zal worden gebruikt voor onze communicatieprogramma’s (ADHD Europe Broadcasting,
ADHD-advocaten, ADHD Women Project,
Bewustmakingsactiviteiten in Europa
evenementen en nog veel meer…
